Liefde is een Vuur [1]

~Llewellyn Vaughan-Lee

Het lied van de liefde is in ieder hart. Ieder van ons verlangt ernaar bemind te worden, bemind door een moeder, een minnaar, een vriend, een echtgenoot of vrouw. We verlangen ernaar aangeraakt te worden, vastgehouden te worden, omhelsd te worden, begrepen te worden, nodig te zijn. We hebben behoefte te weten dat we bemind worden en we hebben behoefte om liefde terug te geven. Liefde is de oorspronkelijke muziek van het leven, het lied van de schepping, het weefsel van de mens. Bij sommigen is deze behoefte begraven onder andere behoeften, onder psychologische problemen of onder andere patronen. Hun gevoelens kunnen gevangen zijn in een wirwar van angsten of onzekerheden, verborgen of niet toegankelijk. Sommige mensen worden bang door hun behoefte aan liefde, of door de ongrijpbare aard ervan, en zoeken in plaats daarvan naar materiële zekerheid; zij verbergen een diepere honger onder hebzucht naar geld of bezittingen.

Sommige mensen lijken weg te lopen voor liefde, zoeken pijn of afwijzing als een manier om de kwetsbaarheid van liefde uit de weg te gaan. En sommige mensen worden getrokken door de liefde, steeds dieper in zichzelf getrokken naar de kern van hun wezen. Zij worden getrokken naar de essentie van de liefde, naar de oorsprong van het bestaan van liefhebben, die de liefde van de ziel naar God is en de liefde van God voor de schepping. Zij die getrokken worden naar de oorsprong van de liefde zijn mystici. Mystici zijn niet tevreden met de oppervlakkige patronen van de liefde, met de emotionele wirwar en onzekerheden van de menselijke liefde. Zij zoeken een meer pure wijn, een krachtigere passie. Zij hebben de essentie van liefde nodig, haar goddelijke substantie. Eeuwenlang lopen mystici al de geheime paden van de liefde, paden die naar de kusten van de oneindige oceaan van de liefde leiden.

Sommige van deze reizigers werden bekend als Soefi’s, zoekers op het liefdespad. Soefi’s zijn minnaars van God, keren terug naar Huis, naar de Geliefde van hun hart. Omdat Soefi’s minnaars van God zijn, is hun relatie met God die van minnaar en Geliefde. Voor sommige zielen is het noodzakelijk te weten dat ze God lief hebben. Zij worden in deze liefde getrokken zoals een mot naar de vlam. Er is een vonk binnen in het hart van de minnaar die aangestoken is door liefde en alleen tevreden gesteld kan worden door de vereniging met God. Maar hoe leef je deze liefdesaffaire van het hart des harten, hoe ga je deze weg terug naar Huis? Eeuwenlang al proberen de Soefi’s te beschrijven hoe de liefde ons weer naar God trekt. Zij hebben voorstellingen gemaakt van het pad door de woestijn van afscheiding heen en van het proviand dat we nodig hebben voor deze reis: de oefeningen en de eigenschappen die het de minnaar mogelijk maken om naar Huis, naar de Geliefde terug te keren.