~Llewellyn Vaughan-Lee
Onze individuele reis is onderdeel van de reis van de wereld. Dit ontkennen betekent leven binnen de sluier van de afscheiding. Een simpel besef van eenheid verenigt ons met heel het leven, met ieder steen, met ieder insect, met ieder limonadeblikje, verkreukeld tot afval. We zijn het leven zelf, ademend, lijdend en zich verheugend. We zijn de pijn van de zieke en de lach van het kind. We zijn niet beter en niet slechter dan welk deeltje in de schepping dan ook. Ons verlangen naar de bron, ons zoeklicht naar het goddelijke is het verlangen van het leven, de zoektocht van het leven. We moeten onze reis teruggeven aan het leven en de eenheid erkennen die alles verenigt. Er is niets gescheiden. Alles is Hij.
Deze stap zetten betekent veel van onze spirituele verwachtingen vaarwel zeggen. Hoe vaal hoopten we niet dat onze reis ons zou bevrijden van de moeilijkheden in het leven, hoopten dat we iemand speciaal waren, anders waren dan het gewone, ‘verlicht’ worden? Het ego tracht alles voor zichzelf te claimen, verandert zelfs het verlangen van de ziel naar de Waarheid in een andere illusie. Hebben we de moed om deze illusies, onze dromen op te geven, en de arena van echte spirituele dienstbaarheid binnen te gaan? Kunnen we deze verleidelijke maar beperkte verbeelde spiritualiteit achter ons laten en het echte onbekende omarmen? Durven we het aan te zien wat leven en liefde echt van ons willen, de kwetsbaarheid en de totale deelname van nodig zijn?
Hier wordt niet onderhandeld, hier is geen veilige plek, maar een geven van onszelf, zonder verwachtingen: een antwoord op een behoefte die in iedere ademhaling aanwezig is. Het leven heeft ons spirituele commitment nodig; anders zal het sterven, vernietigd worden door hebzucht en materialisme, door een cultuur die alleen aan
zichzelf denkt.
Iedere ademhaling is een herinnering aan God, en een mogelijkheid om totaal aanwezig te zijn in het leven. Hij is één en wij zijn een deel van die eenheid. Wij zijn aanwezig in Zijn wereld voor Zijn belang. En het leven roept naar ons, zodat we ons commitment herinneren, onze belofte om te eren wat echt is.Onze herinnering aan God is wat het meest kostbare is in deze wereld. De adem die zich Hem herinnert, is Zijn adem van het leven. Het leven heeft dit nodig zoals een mens die verdrinkt
lucht nodig heeft.
En toch vertellen eeuwen spirituele geschiedenis ons om ons van het leven af te keren, alleen de innerlijke reis te zoeken en het uiterlijke af te zweren. Ons wordt verteld over de duisternis en de gevaren van onze instinctieve natuur, dat we zo gemakkelijk verleid en besmet kunnen worden door de wereld. Dit zijn de verhalen van onze voorouders die zichzelf hebben gegeven aan de eeuwige zoektocht naar de Waarheid. Hun wijsheid is echt en toch hoort zij bij een tijd die voorbij is. We kunnen niet ontsnappen aan de eisen van nu. We kunnen niet doof zijn voor de aanhoudende behoefte van het leven. Wakker zijn is reageren op de behoefte van het moment en op dit moment heeft de wereld ons nodig. Kunnen we de roep van de ziel van de wereld ontkennen?
Iedere ademhaling is een herinnering aan God, en een mogelijkheid om totaal aanwezig te zijn in het leven. Hij is één en wij zijn een deel van die eenheid. Wij zijn aanwezig in Zijn wereld voor Zijn belang. En het leven roept naar ons, zodat we ons commitment herinneren, onze belofte om te eren wat echt is.Onze herinnering aan God is wat het meest kostbare is in deze wereld. De adem die zich Hem herinnert, is Zijn adem van het leven. Het leven heeft dit nodig zoals een mens die verdrinkt
lucht nodig heeft.
En toch vertellen eeuwen spirituele geschiedenis ons om ons van het leven af te keren, alleen de innerlijke reis te zoeken en het uiterlijke af te zweren. Ons wordt verteld over de duisternis en de gevaren van onze instinctieve natuur, dat we zo gemakkelijk verleid en besmet kunnen worden door de wereld. Dit zijn de verhalen van onze voorouders die zichzelf hebben gegeven aan de eeuwige zoektocht naar de Waarheid. Hun wijsheid is echt en toch hoort zij bij een tijd die voorbij is. We kunnen niet ontsnappen aan de eisen van nu. We kunnen niet doof zijn voor de aanhoudende behoefte van het leven. Wakker zijn is reageren op de behoefte van het moment en op dit moment heeft de wereld ons nodig. Kunnen we de roep van de ziel van de wereld ontkennen?